رسوب دهنده های پلاتین و پالادیوم

رسوب دهنده های پلاتین و پالادیوم  یک روش متداول است که برای بازیابی یا جداسازی فلزات از محلول‌ها یا سنگ معدن‌ها استفاده می‌شود. در اینجا برخی از رسوب‌دهنده‌های رایج مورداستفاده برای پالادیوم و پلاتین آورده شده است:

1. آمونیوم کلرید (NH4Cl) یا کلروپلاتینات آمونیوم: کلرید آمونیوم یا کلروپلاتینات آمونیوم اغلب برای رسوب پلاتین و پالادیوم از محلول‌های مربوطه استفاده می‌شود. با افزودن کلرید آمونیوم یا کلروپلاتینات آمونیوم به محلول حاوی فلزات، یک واکنش شیمیایی رخ می‌دهد و درنتیجه رسوبات نامحلول نمک‌های پلاتین یا پالادیوم تشکیل می‌شود.
2. متابی سولفیت سدیم (Na2S2O5): متابی سولفیت سدیم اغلب به‌عنوان یک عامل کاهنده برای رسوب پلاتین و پالادیوم از محلول‌های آن‌ها استفاده می‌شود. بانمک‌های پلاتین یا پالادیوم مانند کلریدها یا نیترات‌ها واکنش نشان می‌دهد تا آن‌ها را به شکل فلزی تبدیل کند و سپس از محلول رسوب کند.
3. دی متیل دی تیوکاربامات سدیم (DMDTC): دی متیل دی تیوکاربامات سدیم یک عامل کیلیت است که برای رسوب انتخابی پالادیوم از محلول‌ها استفاده می‌شود. با یون‌های پالادیوم کمپلکسی تشکیل می‌دهد و درنتیجه رسوبی تشکیل می‌شود که می‌تواند از محلول جدا شود.
4. سولفید هیدروژن (H2S): گاهی اوقات از گاز سولفید هیدروژن برای رسوب پلاتین و پالادیوم از محلول‌های آن‌ها استفاده می‌شود. هنگامی‌که سولفید هیدروژن از طریق محلول حاوی این فلزات حباب می‌شود، با آن‌ها واکنش می‌دهد و سولفیدهای نامحلول را تشکیل می‌دهد که می‌توانند فیلتر و جدا شوند.
5. هیدروکسید آمونیوم (NH4OH): هیدروکسید آمونیوم اغلب به‌عنوان رسوب‌دهنده برای پلاتین و پالادیوم استفاده می‌شود. با افزودن هیدروکسید آمونیوم به محلول، pH را افزایش می‌دهد و مجتمع‌های هیدروکسید پلاتین و پالادیوم را تشکیل می‌دهد که سپس می‌توانند به‌عنوان هیدروکسیدهای نامحلول رسوب کنند.

بوته پلاتینی | کروزه پلاتینی | فلز پلاتین | فلز پالادیوم | فلز رودیوم

ذکر این نکته ضروری است که انتخاب رسوب‌دهنده به عوامل مختلفی ازجمله ماهیت محلول، خلوص مطلوب فلزات رسوب‌شده و الزامات خاص فرآیند بستگی دارد. روش‌های بارش باید بااحتیاط‌های ایمنی مناسب و با رعایت مقررات زیست‌محیطی انجام شود تا از حمل و دفع ایمن مواد شیمیایی و محصولات جانبی اطمینان حاصل شود.

انتخاب رسوب‌دهنده چگونه بر خلوص فلزات بازیافتی تأثیر می‌گذارد؟

انتخاب رسوب‌دهنده می‌تواند بر خلوص فلزات بازیافتی تأثیر بگذارد. رسوب‌دهنده‌های مختلف گزینش پذیری متفاوتی نسبت به یون‌های فلزی هدف‌دارند و همچنین ممکن است تمایلات متفاوتی برای رسوب ناخالصی‌ها داشته باشند. در اینجا نحوه انتخاب رسوب‌دهنده می‌تواند بر خلوص فلزات بازیافت شده تأثیر بگذارد:

1. گزینش پذیری: برخی از رسوب‌دهنده‌ها گزینش پذیری نسبت به یون‌های فلزی خاص از خود نشان می‌دهند. به‌عنوان‌مثال، سدیم دی متیل دیتیوکاربامات (DMDTC) به دلیل انتخاب پذیری آن نسبت به پالادیوم شناخته‌شده است. با تشکیل یک کمپلکس عمدتاً با یون‌های پالادیوم، به رسوب انتخابی پالادیوم کمک می‌کند و درعین‌حال فلزات دیگر را در محلول می‌گذارد. این گزینش پذیری می‌تواند به خلوص بالاتر پالادیوم بازیابی شده کمک کند.
2. رسوب هم‌زمان: رسوب هم‌زمان به تمایل ناخالصی‌ها یا فلزات دیگر به رسوب ناخواسته همراه با فلز هدف در طی فرآیند بارش اشاره دارد. رسوب‌دهنده‌های مختلف درجات مختلفی از بارش هم‌زمان با ناخالصی‌ها دارند. برخی از رسوب‌دهنده‌ها ممکن است احتمال بیشتری برای رسوب ناخالصی‌ها داشته باشند که می‌تواند بر خلوص فلزات بازیافتی تأثیر منفی بگذارد؛ بنابراین، مهم است که رسوب‌دهنده‌ای را انتخاب کنید که بارش هم‌زمان با ناخالصی‌های نامطلوب را به حداقل برساند.
3. آلاینده‌های موجود در رسوب‌دهنده: خلوص فلزات بازیافتی نیز می‌تواند تحت تأثیر آلاینده‌های بالقوه موجود در خود رسوب‌گذار باشد. اطمینان از اینکه رسوب‌دهنده مورداستفاده از خلوص بالا و عاری از ناخالصی‌هایی است که می‌تواند کیفیت محصول نهایی را به خطر بیندازد، ضروری است.
4. بهینه‌سازی فرآیند: شرایط کلی فرآیند، ازجمله دما، pH و غلظت محلول نیز می‌تواند بر خلوص فلزات بازیافت شده تأثیر بگذارد. شرایط بارش باید برای به حداقل رساندن حضور ناخالصی‌ها و به حداکثر رساندن بازده فلز خالص بهینه شود.

نمونه‌هایی از رسوب‌دهنده‌های دیگر که معمولاً در فرآیندهای بازیافت فلز استفاده می‌شوند

در اینجا چند نمونه از رسوب‌دهنده‌های دیگر که معمولاً در فرآیندهای بازیافت فلز استفاده می‌شوند، آورده شده است:

1. کربنات سدیم (Na2CO3): کربنات سدیم اغلب به‌عنوان رسوب‌دهنده برای بازیابی فلزاتی مانند مس، سرب و روی استفاده می‌شود. PH محلول را بالا می‌برد و باعث می‌شود یون‌های فلزی کربنات‌های نامحلول تشکیل دهند که می‌توانند رسوب داده و جدا شوند.
2. هیدروکسید سدیم (NaOH): هیدروکسید سدیم یک رسوب‌دهنده همه‌کاره است که برای بازیابی فلزات مختلف ازجمله آلومینیوم، کروم و نیکل استفاده می‌شود. PH را افزایش می‌دهد و منجر به تشکیل رسوب هیدروکسید فلز می‌شود.
3. هیدروکسید کلسیم (Ca(OH)2): هیدروکسید کلسیم، همچنین به‌عنوان آهک خاموش شناخته می‌شود، معمولاً برای رسوب دادن فلزاتی مانند کادمیوم، جیوه و آرسنیک استفاده می‌شود. با یون‌های فلزی واکنش داده و رسوبات هیدروکسید نامحلول را تشکیل می‌دهد.
4. سولفید سدیم (Na2S): سولفید سدیم به‌عنوان رسوب‌دهنده برای فلزاتی مانند مس، کادمیوم و نیکل استفاده می‌شود. با یون‌های فلزی واکنش داده و رسوبات سولفیدی نامحلول تشکیل می‌دهد.
5. سیلیکات سدیم (Na2SiO3): سیلیکات سدیم برای رسوب فلزاتی مانند تیتانیوم و زیرکونیوم استفاده می‌شود. با این فلزات کمپلکس‌های سیلیکات نامحلول تشکیل می‌دهد که می‌توانند رسوب‌کرده و جدا شوند.
6. هیدروکسی آمین هیدروکلراید (NH2OH·HCl): هیدروکسیل آمین هیدروکلراید معمولاً برای رسوب انتخابی فلزاتی مانند کبالت، نیکل و مس استفاده می‌شود. با این فلزات کمپلکس‌های پایداری تشکیل می‌دهد که می‌توانند برای بازیابی رسوب کنند.
7. سدیم بوروهیدرید (NaBH4): بوروهیدرید سدیم یک عامل احیاکننده است که می‌تواند برای رسوب برخی فلزات مانند طلا و نقره از محلول‌های آن‌ها استفاده شود. یون‌های فلزی را به شکل فلزی خود کاهش می‌دهد و سپس از محلول رسوب می‌کند.

این‌ها فقط چند نمونه هستند و انتخاب رسوب‌دهنده به فلز خاصی که بازیافت می‌شود، ترکیب محلول و خلوص موردنیاز بستگی دارد. در هنگام انتخاب رسوب‌دهنده مناسب برای یک فرآیند بازیابی فلز، مهم است که عواملی مانند گزینش پذیری، تمایل به رسوب هم‌زمان و شرایط فرآیند را در نظر بگیرید.